Veoma je teško predvideti tok MS, jer bolest umnogome varira od osobe do osobe.
Neke studije su pokazale da ljudi koji imaju manje napada u prvih nekoliko godina nakon ustanovljavanja dijagnoze, duže intervale između napada, potpune oporavke od napada, i napade koji su po prirodi senzorni (npr. trnjenje ili ukočenost) dugoročno gledano obično imaju bolji ishod.
Osobe koje kao rane simptome iskuse tremor, poteškoće sa hodanjem, i koje imaju češće napade sa nepotpunim oporavcima obično imaju progresivniji tok bolesti.
MS obično ima jedan od sledeća 3 klinička toka:
1. Relapsno-remitentni (RRMS)
Karakteriše ga delimični ili potpuni oporavak nakon napada (koji se takođe nazivaju i egzacerbacije, relapsi ili zapaljenja). Ovo je najčešći oblik MS. Oko 70 do 75 odsto osoba sa MS u početku imaju relapsno-remitentni oblik MS.
2. Sekundarno progresivni (SPMS)
Relapsno-remitentni oblik koji kasnije postaje progresivni. Napadi i delimični oporavak mogu i dalje da se pojavljuju. Od 70-75 odsto osoba kod kojih se na početku javi relapsno-remitentni oblik, više od 50 odsto za 10 godina razvije SPMS oblik, a 90 odsto za 25 godina.
3. Primarno progresivni (PPMS)
Progresivni oblik koji se pojavljuje od samog početka bolesti. Simptomi obično ne ulaze u remisiju. Od ukupnog broja osoba sa MS, oko 15 odsto imaju primarno progresivni oblik MS, iako se dijagnoza obično postavlja nakon pojavljivanja simptoma, odnosno nakon što se izvesno vreme živi sa progresivnim oboljenjem ali bez akutnih napada.
Klinički Izolovan Sindrom (CIS) se odnosi na prvu epizodu inflamatorne demijelinizacije u centralnom nervnom sistemu koja može da postane MS ako se pojave dodatne aktivnosti.
